روستای آقچه خرابه

از گذشته و دیرینه ی تاريخی این دهات وچگونگی پيدايش آن مثل اکثریت دهات های ایران عزیزمان،سبقه ی روشنی در دست نیست. با این همه،آن قدرها هم سابقه ی تاریخی این دهات،تاریک و غیر مبهم نیست و با تحقیقاتی ک صورت گرفت،مطالب ارزشمندی بدست آمد. که با دقت بر روی این مطالب ک در پست ها و بخش های مختلفی آورده میشود،میتوان نکات ارزشمندی را بدست آورد. نام دهات: مطلبی که،اگر چه نمیتوان استناد یقین آور به آن داشت،اما بسادگی هم نمی شود از کنارش رد شد،گفته ی یکی از بزرگ تر های

قدمت این دهات: بنا به اعلام سازمان ميراث فرهنگی،در بخش سردرود(که این روستا از قدیم الایام،جزو لاینفک این بخش بوده است) "بیست و پنج" اثر تاريخی يافت شده که قدمت برخی به دوره ی قبل از هخامنشیان می رسد. اینکه چه کسانی و در کدامین قرن از اعصار تاریخ،برای اولین بار قدم در این روستا گذاشته و این نقطه از کره ی خاکی را به عنوان محل ست خود برگزیدند،مستند صد در صدی تاریخی و کتبی وجود ندارد. لیکن از طریق شواهد تاریخی و نقل قول های شفاهی می توان قدمت این روستا را

اطلاعات آماری و جمعیتی روستا: براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1395، جمعیت آن 141 نفر ( 41 خانوار ) بوده‌ است. این روستا متشکل از طایفه های ترک زبان محترم خدابنده لو،غلامی،،نصیری و اندک خانواده هایی با فامیلی های متفرقه است.(که این طوایف عمدتا به نحوی،با هم دیگر فامیل هستند). *در حال حاضر امور روستا توسط : آقایان کربلایی علی اصغر غلامی،سید مهدی ،سید داوود ( اعضای شورای اسلامی روستا ) و خانم تراکمه ( دهیاری ) اداره می شود.

اطلاعات تاریخی و مکانی روستا: اول: قدیمی ترین مکان تاریخی روستا یک قلعه ی تاریخی است ک متاسفانه تمام قلعه تخریب شده و فقط قسمت کوچکی از برج و دیوار قلعه باقی مانده است. دوم: اوایل انقلاب مکتب خانه قدیمی روستا را تخریب کرده و بجایش یک مدرسه ای بنام "مدرسه ی سروش" ساختند که این مدرسه نیز بخاطر فرسودگی و تعطیلی موقت آن در سال 1398 تخریب گشته و جایش را به مدرسه کوچک و نوسازی داد با نام شهدای غزه. سوم: مسجد این روستا نیز از دست این تخریب و نوسازی ها در امان

اطلاعات محلی و طبیعی: به جا بود که قبل از هر گفتار و نوشته ی دیگری از،کوه غضنفر(قازان فر،قزن فر) صحبت به میان می آمد،اما فعلا درباره اش حرفی نمیزنم و در وقت مناسب،کوه غضنفر را تشریح میکنم. از پایین دست روستا شروع کنم: اول : درّه ی نسبتا بزرگ،یارلیقان(یارلی قان) در پایین دست ده قرار گرفته که خصوصا در قدیم الایام محل گذر سیلاب ها بوده و یکی از آسیاب های آبی درون این دره قرار داشته. دوم: چاخماق دره،روزگاری در آن جا سنگ چخماق وجود داشته و مردم برای روشن کردن